Zdrowie Psychiczne i Fizyczne
Higiena snu
Sen jest jednym z najważniejszych „czasów” w naszym życiu jaki możemy podarować naszemu organizmowi. Niezastąpiony czas regeneracji dla naszej psychiki i dla naszego ciała. Podstawowe zasady higieny snu, podzielone na trzy etapy: przygotowanie do snu, sam sen i wybudzenie. Wszystkie zalecenia są oparte na współczesnej wiedzy medycznej i psychiatrycznej, aby wspierać zdrowy i regenerujący sen.
- Stały harmonogram snu: Kładź się spać i wstawaj o stałych porach każdego dnia, także w weekendy. Utrzymywanie regularności pomaga w regulacji wewnętrznego zegara biologicznego.
- Unikaj używek przed snem: Przynajmniej 4-6 godzin przed snem unikaj kofeiny (kawa, herbata, napoje energetyzujące) oraz nikotyny, które mają właściwości pobudzające.
- Unikaj alkoholu wieczorem: Choć alkohol może początkowo wywołać senność, zakłóca jakość snu, zwłaszcza w drugiej połowie nocy.
- Unikaj dużych posiłków i płynów: Spożywanie ciężkostrawnych posiłków tuż przed snem może powodować dyskomfort, natomiast picie dużej ilości płynów może prowadzić do częstych wybudzeń na potrzeby skorzystania z toalety.
- Relaksująca rutyna: Przed snem stosuj techniki relaksacyjne, np. ciepła kąpiel, medytacja, czytanie książki lub praktyka głębokiego oddychania. Te aktywności pomagają wyciszyć umysł i ciało.
- Unikaj jasnych ekranów: Przynajmniej godzinę przed snem ogranicz ekspozycję na światło niebieskie pochodzące z ekranów (smartfony, tablety, komputery). Światło to hamuje produkcję melatoniny – hormonu odpowiedzialnego za senność. Jeśli musisz korzystać z elektroniki, używaj filtrów światła niebieskiego.
- Odpowiednia temperatura otoczenia: Utrzymuj w sypialni temperaturę na poziomie 18-20°C. Zbyt wysoka lub zbyt niska temperatura może zakłócać sen.
- Redukcja hałasu i światła: Upewnij się, że sypialnia jest cicha i odpowiednio zaciemniona. Możesz używać zatyczek do uszu lub maski na oczy, jeśli jest to konieczne.
- Wygodne środowisko snu: Wybierz wygodny materac i poduszki, dostosowane do twoich preferencji. Niewłaściwy materac może prowadzić do bólu kręgosłupa i pogorszenia jakości snu.
- Ograniczenie aktywności w łóżku: Łóżko powinno być używane tylko do snu i aktywności seksualnej. Unikaj pracy, jedzenia czy oglądania telewizji w łóżku, aby mózg kojarzył to miejsce jedynie ze snem.
- Unikaj drzemek w ciągu dnia: Jeśli masz trudności z zasypianiem wieczorem, ogranicz drzemki, zwłaszcza te trwające dłużej niż 20-30 minut lub mające miejsce późnym popołudniem.
- Stosowanie technik relaksacyjnych: Jeśli nie możesz zasnąć w ciągu 20-30 minut, wstań z łóżka, udaj się do innego pokoju i wykonuj relaksującą czynność, aż poczujesz senność. Leżenie w łóżku, będąc zaniepokojonym, może wzmacniać problemy ze snem.
- Unikaj patrzenia na zegar: Jeśli często wybudzasz się w nocy, unikaj sprawdzania godziny, ponieważ może to wywoływać stres i trudności z ponownym zaśnięciem.
- Stała pora budzenia się: Ustal stałą porę wstawania każdego dnia, nawet jeśli w nocy spałeś mniej niż zwykle. Pomaga to w regulacji rytmu okołodobowego.
- Naturalne światło: Jak najszybciej po przebudzeniu wyjdź na zewnątrz lub odsłoń zasłony, aby eksponować się na naturalne światło dzienne. Światło pomaga zahamować produkcję melatoniny i sygnalizuje organizmowi początek aktywności dziennej.
- Aktywność fizyczna: Regularne ćwiczenia, najlepiej na świeżym powietrzu i w pierwszej części dnia, sprzyjają lepszej jakości snu. Unikaj intensywnych ćwiczeń tuż przed snem.
- Unikaj drzemek porannych: Po przebudzeniu staraj się nie wracać do łóżka na krótkie drzemki. Mogą one rozregulować rytm snu i utrudnić zasypianie kolejnej nocy.
Stosowanie się do powyższych zasad pomoże poprawić jakość snu, ułatwi zasypianie i zapewni lepsze samopoczucie w ciągu dnia. Zmiany te mogą również korzystnie wpływać na nastrój, poziom energii i ogólną kondycję psychiczną.
Jeżeli stosujesz powyższe zasady a mimo to masz problemy ze snem (m.in. zasypiania, zachowania ciągłości snu, lub trudności z wybudzeniem) skonsultuj to koniecznie z lekarzem. Nie czeka z tym! Zaburzenie związane ze snem bardzo szybko wpływają na pogorszenie funkcjonowania somatycznego i psychologicznego. Problemy ze snem mogą też wymagać zaplanowania dłuższej pomocy psychologicznej, czyli udziału w kursach lub udziału w terapii psychologicznej.
Radzenie sobie z bólem
Ostry ból jest zazwyczaj krótkotrwały i wynika z urazu, zabiegu chirurgicznego lub specyfiki choroby przewlekłej. Oczywiście zawsze wymaga on reakcji. Po pierwsze diagnozy jego przyczyn opartej na wiedzy medycznej. Konieczna jest więc konsultacja z odpowiednim specjalistą, wykwalifikowanym pracownikiem służby zdrowia. Równocześnie można jednak podjąć pewne działania oparte na wiedzy psychologicznej. Celem działań psychologicznych jest zmniejszenie natężenia bólu i zarządzanie reakcją emocjonalną na niego. Wśród krótkoterminowych (interwencyjnych) i długoterminowych (terapeutycznych) działań psychologicznych można wyróżnić kilka propozycji.
- Techniki relaksacyjne
- Oddychanie przeponowe: Powolne, głębokie oddychanie, które angażuje przeponę, może pomóc obniżyć poziom napięcia.
- Relaksacja mięśni: Progresywna relaksacja mięśni (rozluźnianie i napinanie grup mięśni) zmniejsza napięcie w ciele.
- Dystrakcja (odwracanie uwagi)
- Skoncentrowanie się na czymś innym (np. czytanie, słuchanie muzyki, rozmowa) może pomóc zmniejszyć subiektywne odczucie bólu.
- Techniki wizualizacji: Wyobrażanie sobie spokojnych, relaksujących miejsc lub sytuacji.
- Akceptacja
- Zamiast walczyć z bólem, przyjęcie go jako części chwilowego doświadczenia pomaga zmniejszyć lęk. Postawa „to minie” pozwala skupić się na przetrwaniu trudnego momentu.
- Mindfulness
- Koncentracja na bieżącym momencie bez oceniania bólu może pomóc lepiej radzić sobie z intensywnością bólu. Skupianie się na oddechu lub dźwiękach w otoczeniu to popularne metody.
- Wsparcie społeczne
- Rozmowa z bliskimi osobami lub uzyskanie emocjonalnego wsparcia od innych może pomóc zmniejszyć odczucie bólu.
W stadium G2 funkcja nerek pozostaje w miarę stabilna, ale pojawiają się oznaki mogące wskazywać na problemy. GFR jest obniżony, ale nadal w granicach normy.
- Terapia poznawczo-behawioralna (CBT)
- Praca nad przekonaniami: Zidentyfikowanie negatywnych myśli o bólu („Nie mogę nic zrobić przez ból”) i zastąpienie ich bardziej konstruktywnymi myślami („Mogę kontrolować pewne aspekty mojego bólu”).
- Zmiana zachowań: CBT pomaga wypracować zdrowe nawyki, które zmniejszają ból, np. regularną aktywność fizyczną, unikanie nadmiernego odpoczynku.
- Aktywność fizyczna i ruch
- Ćwiczenia o niskim natężeniu, jak joga, pilates, spacery, pomagają utrzymać mobilność i zmniejszają ból poprzez poprawę krążenia i wzmocnienie mięśni.
- Rozpocznij od małych kroków: Stopniowe zwiększanie aktywności pomaga uniknąć pogorszenia objawów i wzmacnia poczucie kontroli.
- Terapia akceptacji i zaangażowania (ACT)
- Akceptacja bólu: Osoby uczą się tolerować ból, jednocześnie angażując się w działania, które są dla nich ważne.
- Skupienie na wartościach: Zamiast walczyć z bólem, warto skupić się na tym, co jest istotne w życiu (np. relacje, praca, hobby) mimo bólu.
- Trening uważności (Mindfulness)
- Regularna praktyka mindfulness pomaga w rozwijaniu akceptacji bólu, zmniejsza jego subiektywne odczucie i pomaga radzić sobie z emocjonalnym stresem związanym z bólem.
- Skupienie na oddechu: Ćwiczenia oddechowe i uważność na ciele mogą pomóc w zredukowaniu odczuwania bólu.
- Zarządzanie stresem
- Techniki medytacyjne: Regularna medytacja obniża poziom stresu, co może zmniejszać percepcję bólu.
- Biofeedback: Monitorowanie i kontrolowanie fizjologicznych funkcji organizmu, takich jak tętno czy napięcie mięśni, może prowadzić do lepszej kontroli nad bólem.
- Wsparcie społeczne i terapia grupowa
- Uczestnictwo w grupach wsparcia z osobami, które mają podobne doświadczenia, może pomóc zredukować poczucie izolacji.
- Wsparcie psychologiczne od bliskich czy terapeuty może znacząco poprawić radzenie sobie z bólem.
- Planowanie i strukturyzacja dnia
- Tworzenie harmonogramów i planowanie zadań tak, aby unikać nadmiernego obciążenia organizmu i przewidywać przerwy na odpoczynek, pomaga lepiej zarządzać energią i unikać nasilenia bólu.
- Techniki terapeutyczne oparte na sztuce i wyrażaniu emocji
- Arteterapia, pisanie dzienników, malowanie lub inne formy wyrażania emocji mogą pomóc w radzeniu sobie z emocjonalnym obciążeniem związanym z przewlekłym bólem.
Część wymienionych sposobów psychologicznego wspierania radzenia sobie z bólem można realizować we własnym zakresie wspierając się materiałami dostępnymi w Internecie. Zawsze jednak należy je zweryfikować z pracownikiem służby zdrowia (czy działania podejmowane samodzielnie nie wpłyną niekorzystnie na proces leczenia), a także specjalistą psychologii klinicznej lub terapeutą zajmującym się pracą z bólem. Część podanych technik wymaga jednak zaplanowania dłuższej pomocy psychologicznej, czyli udziału w kursach lub udziału w terapii psychologicznej.
Radzenie sobie z negatywnymi emocjami – w kierunku pozytywnych emocji
Opis: Terapia poznawczo-behawioralna pomaga zrozumieć, jak myśli wpływają na emocje i zachowania. Zmiana myślenia może zmniejszyć negatywne emocje.
Sposoby radzenia sobie:
- Zidentyfikuj negatywne myśli: Gdy czujesz lęk, smutek lub frustrację, zapisuj myśli, które towarzyszą tym emocjom. Uświadomienie sobie, że pewne myśli mogą być irracjonalne lub przesadzone, to pierwszy krok do zmiany.
- Przeformułowanie myśli: Zastąp negatywne myśli bardziej realistycznymi i pozytywnymi. Np. zamiast myśleć „nigdy nie będę zdrowy”, pomyśl „robię wszystko, co mogę, aby poprawić swoje zdrowie”.
- Ćwiczenie wdzięczności: Codziennie zapisuj 3 rzeczy, za które jesteś wdzięczny. Może to zmienić perspektywę i skupić uwagę na pozytywnych aspektach życia.
Opis: Stres i negatywne emocje mogą nasilać dolegliwości somatyczne, a techniki relaksacyjne pomagają obniżyć poziom stresu.
Sposoby radzenia sobie:
- Głębokie oddychanie: Skup się na powolnym, głębokim oddychaniu, wdech przez nos, wydech przez usta. Oddychaj głęboko przez kilka minut, aby uspokoić ciało i umysł.
- Progresywna relaksacja mięśni: Napinaj i rozluźniaj kolejne grupy mięśni, zaczynając od stóp i idąc w górę do głowy. Technika ta pomaga zredukować napięcie w ciele i odprężyć się psychicznie.
- Medytacja uważności (mindfulness): Skupienie się na chwili obecnej i na tym, co odczuwasz, bez oceniania. Regularna praktyka mindfulness pomaga zredukować negatywne emocje poprzez akceptację i redukcję nadmiernej reaktywności emocjonalnej.
Opis: Terapia akceptacji i zaangażowania pomaga zaakceptować trudne emocje i sytuacje, zamiast z nimi walczyć, a następnie skupić się na działaniach zgodnych z wartościami.
Sposoby radzenia sobie:
- Akceptacja trudnych emocji: Zamiast starać się unikać lub tłumić negatywne emocje, spróbuj je zaakceptować. Uzmysłów sobie, że emocje są naturalną reakcją na trudne sytuacje, takie jak choroba.
- Zidentyfikowanie wartości: Skoncentruj się na działaniach, które są dla ciebie ważne i zgodne z twoimi wartościami, nawet jeśli czujesz się źle. Np. pielęgnowanie relacji z rodziną czy dbanie o zdrowie pomimo bólu.
- Działanie pomimo trudnych emocji: Nawet jeśli czujesz smutek czy złość, podejmowanie działania może pomóc w przezwyciężeniu negatywnych emocji. Np. spotkanie z przyjaciółmi, spacer czy angażowanie się w hobby mogą zredukować negatywne emocje.
Opis: Regularna aktywność fizyczna, nawet w ograniczonym zakresie, wpływa korzystnie na nastrój, obniża poziom stresu i poprawia ogólne samopoczucie.
Sposoby radzenia sobie:
- Ćwiczenia dostosowane do stanu zdrowia: Nawet lekkie ćwiczenia, takie jak spacer, joga, rozciąganie czy ćwiczenia oddechowe, mogą poprawić nastrój i zmniejszyć lęk.
- Terapia ruchowa: Skorzystanie z pomocy fizjoterapeuty w celu opracowania bezpiecznego planu ćwiczeń może pomóc poprawić stan fizyczny, co wpływa na lepsze samopoczucie psychiczne.
- Ruch na świeżym powietrzu: Spędzanie czasu na zewnątrz, nawet w ograniczonym zakresie, działa odprężająco i poprawia nastrój.
Opis: Oparcie się na innych i korzystanie z sieci wsparcia może pomóc w redukcji negatywnych emocji.
Sposoby radzenia sobie:
- Rozmowy z bliskimi: Dziel się swoimi obawami, frustracjami i emocjami z rodziną, przyjaciółmi lub partnerem. Wyrażenie uczuć pozwala odciążyć umysł i zredukować napięcie.
- Grupy wsparcia: Dołączenie do grup wsparcia dla osób z podobnymi problemami zdrowotnymi może pomóc poczuć się zrozumianym i otrzymać cenne porady od osób z doświadczeniem.
- Terapia psychologiczna: Spotkania z psychoterapeutą mogą pomóc w radzeniu sobie z emocjami, które są trudne do przetworzenia samodzielnie, zwłaszcza w obliczu przewlekłej choroby.
Opis: Reframing polega na zmianie sposobu, w jaki postrzegamy negatywne sytuacje, aby dostrzec w nich pozytywne aspekty.
Sposoby radzenia sobie:
- Zamiast „nie dam rady” – „znajdę sposób, aby to zrobić”: Przeformułowanie negatywnych myśli na bardziej konstruktywne podejście. Zamiast koncentrować się na ograniczeniach wynikających z choroby, spróbuj szukać możliwości.
- Poszukiwanie lekcji: W trudnych sytuacjach można zastanowić się, czego można się z nich nauczyć. Np. choroba może nauczyć cierpliwości, wytrwałości lub zmusić do zmiany priorytetów życiowych.
- Praktyka optymizmu: Ćwicz wyobrażanie sobie pozytywnych scenariuszy przyszłości, koncentruj się na tym, co może pójść dobrze, zamiast na tym, co może się nie udać.
Opis: Uczestniczenie w twórczej działalności, takiej jak malowanie, pisanie, muzykowanie, może pomóc w wyrażaniu i przetwarzaniu emocji.
Sposoby radzenia sobie:
- Malowanie lub rysowanie: Wyrażanie emocji przez sztukę może pomóc w zrozumieniu własnych uczuć i ich przepracowaniu.
- Prowadzenie dziennika: Regularne zapisywanie swoich myśli i emocji pomaga w przetwarzaniu trudnych doświadczeń i wyrażaniu tego, co jest trudne do powiedzenia na głos.
- Muzyka i taniec: Uczestnictwo w formach wyrazu artystycznego, takich jak słuchanie muzyki, śpiewanie czy taniec, może wpływać na nastrój i pozwala na uwolnienie emocji.
Opis: Wizualizacja to technika, w której osoba wyobraża sobie pozytywne obrazy, sytuacje lub miejsca, co pozwala na wprowadzenie stanu spokoju i pozytywnych emocji.
Sposoby radzenia sobie:
- Wyobrażenie sobie miejsca spokoju: Przymknij oczy i wyobraź sobie miejsce, w którym czujesz się bezpiecznie i spokojnie (np. plaża, las, góry). Skup się na szczegółach: dźwiękach, zapachach, uczuciach, jakie to miejsce wywołuje.
- Wizualizacja sukcesu: Wyobraź sobie siebie radzącego sobie z wyzwaniami, np. pokonywanie objawów choroby lub osiąganie celów, które są dla ciebie ważne. Wizualizacja może dodać sił do dalszego działania.
- Redukcja stresu i lęku: Techniki te mogą pomóc w zmniejszeniu napięcia, lęku i przytłoczenia emocjonalnego.
- Poprawa jakości życia: Zmiana perspektywy i wprowadzenie bardziej pozytywnych emocji może znacząco wpłynąć na poprawę ogólnego samopoczucia i jakości życia.
- Większa odporność psychiczna: Regularne stosowanie technik radzenia sobie z emocjami może poprawić zdolność do radzenia sobie z trudnościami, jakie niesie przewlekła choroba.
Część wymienionych sposobów można realizować we własnym zakresie, także wspierając się materiałami dostępnymi w Internecie. Zawsze jednak należy je zweryfikować z pracownikiem służby zdrowia (czy działania podejmowane samodzielnie nie wpłyną niekorzystnie na proces leczenia), a także specjalistą psychologii klinicznej lub certyfikowanym terapeutą. Część podanych technik wymaga jednak zaplanowania dłuższej pomocy psychologicznej, czyli udziału w kursach lub udziału w terapii psychologicznej.
Skuteczne radzenie sobie ze stresem
Stres ostry to krótkotrwała, intensywna reakcja na nagłe wyzwania lub sytuacje. Sposoby radzenia sobie z nim powinny działać szybko, aby natychmiast zredukować napięcie.
- Techniki oddechowe
- Głębokie oddychanie (oddychanie przeponowe): Skoncentruj się na głębokich, powolnych oddechach, oddychając głównie przeponą (brzuch się unosi, a nie klatka piersiowa). To pomaga szybko uspokoić ciało i umysł.
- Metoda 4-7-8: Wdychaj przez nos przez 4 sekundy, zatrzymaj oddech na 7 sekund, a następnie wydychaj przez usta przez 8 sekund. Powtórz kilka razy.
- Technika „uziemienia” (grounding)
- Skieruj uwagę na otoczenie, aby oderwać się od natłoku stresujących myśli. Skorzystaj z „techniki 5-4-3-2-1”:
- 5 rzeczy, które widzisz
- 4 rzeczy, które czujesz dotykiem
- 3 rzeczy, które słyszysz
- 2 rzeczy, które czujesz zapachem
- 1 rzecz, którą możesz posmakować.
- Skieruj uwagę na otoczenie, aby oderwać się od natłoku stresujących myśli. Skorzystaj z „techniki 5-4-3-2-1”:
- Progresywna relaksacja mięśni
- Napinaj i rozluźniaj poszczególne grupy mięśni w ciele, zaczynając od stóp i kończąc na głowie. Technika ta pozwala na uwolnienie nagromadzonego napięcia w ciele i redukcję stresu.
- Ćwiczenia fizyczne
- Krótki, intensywny wysiłek fizyczny (np. bieganie na miejscu, skakanie, szybki spacer) może pomóc w szybkim rozładowaniu adrenaliny i kortyzolu, hormonów stresu, oraz przywrócić poczucie spokoju.
- Szybka wizualizacja
- Wyobraź sobie spokojne, relaksujące miejsce, np. plażę, las czy góry. Wizualizuj szczegóły tego miejsca, koncentrując się na zapachach, dźwiękach i wrażeniach dotykowych. Pozwoli to na szybkie obniżenie napięcia.
- Świadoma przerwa (mindful pause)
- Zatrzymaj się na chwilę, zamknij oczy, weź kilka głębokich oddechów i skoncentruj się na obecnej chwili. Krótkie „zanurzenie” w teraźniejszości pomaga przerwać negatywne myśli.
Stres przewlekły to długotrwałe, często mniej intensywne, ale ciągłe napięcie związane z życiowymi wyzwaniami. Sposoby radzenia sobie z nim są bardziej długoterminowe i wymagają regularnego stosowania.
- Regularne ćwiczenia fizyczne
- Aerobik, joga, tai chi: Ćwiczenia te nie tylko poprawiają kondycję fizyczną, ale też wspierają regulację stresu i równowagę emocjonalną.
- Spacer na świeżym powietrzu: Regularne spacery, szczególnie w naturze, zmniejszają napięcie i wspierają relaksację.
- Techniki relaksacyjne
- Medytacja uważności (mindfulness): Codzienne praktykowanie uważności pomaga zwiększyć świadomość bieżącej chwili i zmniejszyć natłok stresujących myśli. Wykonuj krótkie sesje medytacji (5-10 minut) każdego dnia.
- Progresywna relaksacja mięśni: W długotrwałej praktyce pomaga na bieżąco uwalniać napięcie, zwłaszcza przed snem.
- Planowanie i organizacja czasu
- Tworzenie planu dnia: Regularne organizowanie swojego harmonogramu, priorytetyzacja zadań i delegowanie odpowiedzialności zmniejszają uczucie przytłoczenia. Unikaj nadmiernego multitaskingu.
- Technika Pomodoro: Dziel pracę na krótkie interwały (25 minut), a następnie rób krótką przerwę (5 minut). Pozwala to na zachowanie koncentracji i zmniejszenie stresu związanego z pracą.
- Wsparcie społeczne
- Rozmowa z bliskimi: Regularne dzielenie się swoimi odczuciami z osobami bliskimi pomaga złagodzić emocje i uzyskać wsparcie. Posiadanie stabilnych relacji społecznych jest ważnym czynnikiem redukującym stres.
- Grupy wsparcia: Uczestnictwo w grupach wsparcia, gdzie można dzielić się trudnymi doświadczeniami z osobami w podobnej sytuacji (np. osoby chore przewlekle), pomaga w radzeniu sobie ze stresem przewlekłym.
- Zmiana sposobu myślenia
- Terapia poznawczo-behawioralna (CBT): Nauka identyfikowania i zmiany negatywnych wzorców myślenia, które przyczyniają się do stresu. Regularna praca nad myślami pozwala zmniejszyć ich wpływ na emocje.
- Reframing (przekształcanie perspektywy): Przekształcanie trudnych sytuacji w bardziej pozytywne lub przynajmniej neutralne poprzez zmianę spojrzenia na problem. Np. zamiast myśleć „Nigdy nie wyzdrowieję”, można myśleć „Mam trudności, ale mogę je pokonywać krok po kroku”.
- Hobby i zajęcia odprężające
- Twórcze hobby: Zajęcia takie jak malowanie, gra na instrumencie, pisanie dziennika czy robótki ręczne pozwalają na oderwanie się od codziennych problemów i zmniejszenie stresu.
- Relaksacja sensoryczna: Regularne korzystanie z aromaterapii, relaksacyjnych kąpieli czy masaży wspiera fizyczne i psychiczne odprężenie.
- Zarządzanie snu
- Higiena snu: Ustal regularne godziny snu, stwórz rutynę wieczornego relaksu, unikaj ekranów przed snem. Długotrwały brak odpowiedniego snu może nasilać stres, dlatego dbanie o jakość snu jest kluczowe.
- Praktyka wdzięczności
- Dziennik wdzięczności: Każdego dnia zapisuj trzy rzeczy, za które jesteś wdzięczny. Skupienie się na pozytywnych aspektach życia zmniejsza odczuwanie stresu i poprawia nastrój.
- Stres ostry wymaga szybkich technik relaksacyjnych, takich jak głębokie oddychanie, ćwiczenia fizyczne i uziemienie, aby natychmiast zredukować napięcie.
- Stres przewlekły wymaga długoterminowych strategii, takich jak medytacja, ćwiczenia fizyczne, wsparcie społeczne i terapia poznawczo-behawioralna, aby skutecznie radzić sobie z ciągłym obciążeniem.
Część wymienionych sposobów można realizować we własnym zakresie, także wspierając się materiałami dostępnymi w Internecie. Zawsze jednak należy je zweryfikować z pracownikiem służby zdrowia (czy działania podejmowane samodzielnie nie wpłyną niekorzystnie na proces leczenia), a także specjalistą psychologii klinicznej lub certyfikowanym terapeutą. Część podanych technik wymaga jednak zaplanowania dłuższej pomocy psychologicznej, czyli udziału w kursach lub udziału w terapii psychologicznej.
Zaangażowanie w przestrzeganie zaleceń terapeutycznych
- Edukacja pacjenta
- Proste i jasne wyjaśnienia: Lekarze powinni jasno tłumaczyć pacjentom, dlaczego każdy element terapii jest ważny, jakie mogą być skutki nieprzestrzegania zaleceń i jakie korzyści mogą uzyskać, przestrzegając ich.
Przykład: Pacjent z cukrzycą może lepiej przestrzegać diety, jeśli zrozumie, jak wpływa to na poziom glukozy i zmniejsza ryzyko powikłań.
- Proste i jasne wyjaśnienia: Lekarze powinni jasno tłumaczyć pacjentom, dlaczego każdy element terapii jest ważny, jakie mogą być skutki nieprzestrzegania zaleceń i jakie korzyści mogą uzyskać, przestrzegając ich.
- Ułatwienie dostępu do informacji
- Pisemne instrukcje i materiały edukacyjne: Pacjenci mogą otrzymać broszury lub mieć dostęp do aplikacji zdrowotnych, które ułatwiają zrozumienie i przypominają o zaleceniach. Przykład: Dziennik samokontroli ciśnienia krwi dla pacjentów z nadciśnieniem, który pozwala śledzić postępy i zgłaszać wyniki lekarzowi.
- Monitorowanie leczenia
- Technologia wspierająca przypomnienia o lekach: Aplikacje mobilne, przypomnienia SMS, inteligentne opakowania leków, które wysyłają powiadomienia o konieczności przyjęcia leku.
Przykład: Aplikacja przypominająca pacjentowi o zażyciu leków w określonym czasie
- Technologia wspierająca przypomnienia o lekach: Aplikacje mobilne, przypomnienia SMS, inteligentne opakowania leków, które wysyłają powiadomienia o konieczności przyjęcia leku.
- Zarządzanie skutkami ubocznymi
- Dostosowanie leczenia: W przypadku uciążliwych skutków ubocznych lekarz może zmodyfikować dawki leków lub zmienić preparaty, aby pacjent mógł kontynuować terapię.
Przykład: Pacjent z reumatoidalnym zapaleniem stawów może zmienić lek przeciwbólowy na lepiej tolerowany, aby zmniejszyć negatywne efekty uboczne, jak senność.
- Dostosowanie leczenia: W przypadku uciążliwych skutków ubocznych lekarz może zmodyfikować dawki leków lub zmienić preparaty, aby pacjent mógł kontynuować terapię.
- Wsparcie emocjonalne i psychologiczne
- Terapia psychologiczna: Wsparcie psychologiczne, np. w formie terapii poznawczo-behawioralnej, może pomóc pacjentom zmagać się z depresją, lękiem czy niską motywacją.
Przykład: Pacjent z przewlekłym bólem korzysta z terapii, aby lepiej radzić sobie z poczuciem bezradności i motywować się do stosowania leczenia przeciwbólowego.
- Terapia psychologiczna: Wsparcie psychologiczne, np. w formie terapii poznawczo-behawioralnej, może pomóc pacjentom zmagać się z depresją, lękiem czy niską motywacją.
- Prostsze schematy leczenia
- Ułatwienie schematów dawkowania: Zmniejszenie liczby dawek dziennych (jeśli to możliwe) poprzez stosowanie leków o przedłużonym działaniu lub połączenie kilku leków w jedno opakowanie.
Przykład: Pacjent z nadciśnieniem może otrzymać lek w jednej dawce dziennie zamiast trzech, co ułatwia pamiętanie o lekach.
- Ułatwienie schematów dawkowania: Zmniejszenie liczby dawek dziennych (jeśli to możliwe) poprzez stosowanie leków o przedłużonym działaniu lub połączenie kilku leków w jedno opakowanie.
- Wsparcie społeczne
- Zwiększenie wsparcia rodziny lub grup wsparcia: Zachęcanie pacjentów do zaangażowania rodziny w proces leczenia. Wspieranie w dołączeniu do grup wsparcia dla osób z tą samą chorobą.
Przykład: Pacjent z cukrzycą, który uczestniczy w spotkaniach grupy wsparcia, może lepiej zarządzać dietą i przestrzegać zaleceń żywieniowych.
- Zwiększenie wsparcia rodziny lub grup wsparcia: Zachęcanie pacjentów do zaangażowania rodziny w proces leczenia. Wspieranie w dołączeniu do grup wsparcia dla osób z tą samą chorobą.
- Poprawa komunikacji z lekarzem
- Regularne wizyty kontrolne: Spotkania z lekarzem pozwalają na ocenę postępów, odpowiedzi na pytania i wprowadzenie ewentualnych zmian w terapii. Pacjent zyskuje poczucie, że leczenie jest monitorowane.
Przykład: Pacjent z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP) spotyka się regularnie z pulmonologiem, aby dostosować dawki inhalatorów i zmniejszyć duszności.
- Regularne wizyty kontrolne: Spotkania z lekarzem pozwalają na ocenę postępów, odpowiedzi na pytania i wprowadzenie ewentualnych zmian w terapii. Pacjent zyskuje poczucie, że leczenie jest monitorowane.
- Zarządzanie stresem i emocjami
- Techniki relaksacyjne: Uczenie pacjentów technik radzenia sobie ze stresem, takich jak medytacja czy oddechy, może poprawić ich zdolność do przestrzegania zaleceń.
Przykład: Pacjent z chorobą serca korzysta z technik relaksacyjnych, aby radzić sobie z lękiem związanym z chorobą i unikać pomijania dawek leków.
- Techniki relaksacyjne: Uczenie pacjentów technik radzenia sobie ze stresem, takich jak medytacja czy oddechy, może poprawić ich zdolność do przestrzegania zaleceń.
- Wsparcie finansowe i organizacyjne
- Pomoc finansowa: Zorganizowanie wsparcia w dostępie do tańszych leków, refundacji lub programów społecznych, które mogą odciążyć pacjentów finansowo.
Przykład: Pacjent z astmą, który otrzymuje wsparcie w zakupie inhalatorów dzięki refundacji, jest bardziej skłonny do regularnego stosowania leków.
- Pomoc finansowa: Zorganizowanie wsparcia w dostępie do tańszych leków, refundacji lub programów społecznych, które mogą odciążyć pacjentów finansowo.
- Wprowadzenie rutyny
- Codzienna rutyna: Ustalanie regularnych godzin przyjmowania leków i przestrzegania zaleceń, np. przyjmowanie ich podczas posiłków.
- Przykład: Pacjent z padaczką przyjmuje leki codziennie o tej samej porze podczas śniadania, co pomaga mu w przestrzeganiu zaleceń.
Kluczowe problemy związane z nieprzestrzeganiem zaleceń terapeutycznych można rozwiązać za pomocą edukacji, wsparcia emocjonalnego, wsparcia technologicznego oraz wsparcia społecznego i finansowego. Te działania zwiększają zaangażowanie pacjenta i pomagają w długoterminowym leczeniu przewlekłych chorób.
W sytuacji gdy sam pacjent, bliskie mu osoby orientują się, że występuje przewlekła lub nawracająca trudność z przestrzeganiem zaleceń terapeutycznych, należy niezwłocznie sięgnąć po pomoc specjalisty w tej dziedzinie. Należą do nich specjaliści psychologii klinicznej, psychologowie zdrowia, czy psychoterapeuci ale specjalizujący się (mający doświadczenie lub pracujący) z osobami przewlekle chorymi.
Żadna terapia, żaden lekarz, ani zabieg medyczny nie jest tak cenny w procesie leczenia jak wiedza, motywacja i zaangażowanie samego pacjenta! Bez świadomego zaangażowania się w proces leczenia przez pacjenta, jakiekolwiek działania specjalistów służby zdrowia przynoszą połowiczne efekty.
Wspomaganie procesów poznawczych (np. pamięci)
Wspieranie procesów poznawczych, takich jak pamięć, uwaga, percepcja i myślenie, u osób chorych somatycznie jest kluczowe, ponieważ choroby fizyczne mogą mieć wpływ na funkcjonowanie mózgu. W takich przypadkach mogą wystąpić zmniejszone zdolności koncentracji, trudności z przypominaniem sobie informacji lub spowolnienie procesów myślowych. Poniżej znajdują się konkretne techniki i rady wspierające te procesy.
Techniki wspierania pamięci krótkotrwałej i długotrwałej:
- Ćwiczenia mnemoniczne: Stosowanie technik zapamiętywania, takich jak akronimy, rymowanki, skojarzenia obrazowe, pomaga lepiej utrwalać informacje.
- Przykład: Przy zapamiętywaniu listy słów wyobraź sobie obraz związany z każdym słowem.
- Notowanie i prowadzenie dziennika: Regularne zapisywanie ważnych informacji i wydarzeń dnia codziennego wspomaga zarówno pamięć roboczą, jak i długotrwałą.
- Rada: Prowadź notatnik z ważnymi zadaniami dnia lub dziennik emocji, aby łatwiej przypomnieć sobie wydarzenia i myśli.
- Powtarzanie materiału: Systematyczne powtarzanie treści, które chcemy zapamiętać, pomaga w lepszym utrwaleniu w pamięci długotrwałej.
- Przykład: Po nauce nowego materiału powtórz go tego samego dnia, a potem kilka dni później.
- Podział na mniejsze części: Podzielenie materiału na mniejsze sekcje ułatwia zapamiętywanie.
- Rada: Zamiast próbować zapamiętać całą listę, podziel ją na mniejsze grupy (np. 3-4 elementy na raz).
- Wizualizacja: Tworzenie mentalnych obrazów związanych z informacjami, które chcemy zapamiętać.
- Przykład: Wyobraź sobie twarz osoby, której imię chcesz zapamiętać, w określonej scenerii.
Techniki wzmacniające koncentrację i uwagę:
- Trening uważności (mindfulness): Regularna praktyka mindfulness pomaga rozwijać umiejętność skupiania się na obecnej chwili, co wspomaga uwagę.
- Ćwiczenie: Skup się na oddechu przez kilka minut, starając się ignorować wszelkie rozpraszające myśli.
- Technika Pomodoro: Ta metoda polega na podzieleniu czasu pracy na 25-minutowe sesje, między którymi następują krótkie przerwy. To wspiera koncentrację i zmniejsza zmęczenie poznawcze.
- Przykład: Ustaw timer na 25 minut pracy, a następnie zrób 5-minutową przerwę.
- Eliminacja rozpraszaczy: Ograniczanie bodźców zewnętrznych, takich jak hałas, rozmowy czy zbędne przedmioty w zasięgu wzroku.
- Rada: Pracuj w cichym, uporządkowanym miejscu, z dala od rozpraszaczy takich jak telewizor czy telefon.
- Ustalanie priorytetów: Praca nad jednym zadaniem w danym momencie.
- Rada: Twórz listy zadań i ustalaj kolejność ich wykonywania, zaczynając od najważniejszych.
- Aktywność fizyczna: Regularne ćwiczenia fizyczne poprawiają krążenie krwi i dotlenienie mózgu, co sprzyja lepszej koncentracji.
- Rada: Krótkie spacery lub ćwiczenia rozciągające mogą poprawić zdolność skupienia się.
Sposoby wspierania percepcji (zdolność odbierania bodźców zmysłowych):
- Trening multisensoryczny: Ćwiczenia, które angażują więcej niż jeden zmysł, np. jednoczesne słuchanie, patrzenie i dotykanie.
- Przykład: Przy nauce nowych informacji czytaj je na głos, jednocześnie oglądając obrazki i dotykając przedmiotów związanych z tematem.
- Ćwiczenia percepcyjne: Ćwiczenia polegające na identyfikacji przedmiotów z zamkniętymi oczami lub rozpoznawaniu różnych dźwięków. Pomagają rozwijać umiejętność przetwarzania informacji zmysłowych.
- Ćwiczenie: Słuchaj dźwięków otoczenia i próbuj zidentyfikować każdy z nich bez patrzenia.
- Ostrożne obserwowanie szczegółów: Trening polegający na świadomym zwracaniu uwagi na drobne szczegóły w otoczeniu.
- Ćwiczenie: Obserwuj obraz przez 30 sekund, a następnie spróbuj opisać każdy szczegół, który zapamiętałeś.
- Poprawa jakości bodźców: Odpowiednie oświetlenie, lepsze kontrasty kolorów czy poprawa jakości dźwięków (np. korzystanie z aparatów słuchowych) mogą wspierać percepcję.
- Rada: Upewnij się, że przestrzeń, w której przebywasz, jest odpowiednio oświetlona i uporządkowana.
Techniki wspierające myślenie krytyczne i procesy decyzyjne:
- Ćwiczenia logiczne i łamigłówki: Regularne rozwiązywanie krzyżówek, sudoku, zagadek logicznych stymuluje procesy myślowe i rozwija zdolność logicznego myślenia.
- Przykład: Codzienne rozwiązywanie krzyżówki lub łamigłówki matematycznej.
- Rozbijanie problemów na mniejsze części: Analiza problemu krok po kroku, rozdzielając go na mniejsze etapy do rozwiązania.
- Przykład: Jeśli masz złożone zadanie, podziel je na kilka mniejszych kroków, a każdy z nich traktuj jako osobne wyzwanie.
- Technika „burzy mózgów”: Poszukiwanie wielu rozwiązań i pomysłów, zanim zdecydujesz się na najlepsze z nich.
- Rada: Spisuj wszystkie pomysły, nawet te wydające się mało sensowne, aby uruchomić proces kreatywnego myślenia.
- Wizualizacja rozwiązań: Wyobrażenie sobie różnych scenariuszy i potencjalnych wyników pomaga w podejmowaniu decyzji.
- Ćwiczenie: Przed podjęciem decyzji wyobraź sobie różne możliwe zakończenia i oceniaj, które z nich są najbardziej prawdopodobne.
- Trening myślenia lateralnego: Podejmowanie prób rozwiązywania problemów w nietypowy sposób, szukanie nowych perspektyw.
- Ćwiczenie: Próbuj rozwiązywać codzienne problemy, stosując metody, których normalnie byś nie wybrał, aby zmusić mózg do pracy w nowych schematach.
Każda z tych technik może być modyfikowana w zależności od stanu zdrowia i możliwości osoby. Regularne ćwiczenie i wdrażanie strategii poznawczych pomaga poprawić i utrzymać funkcje poznawcze, co ma pozytywny wpływ na ogólną jakość życia. Korzystaj z dostępnych publikacji papierowych (np. krzyżówki, książki mindfulness – malowania obrazków) ale też licznych aplikacji, które w formie zabawy (cykliczny udział w grach logicznych, czy też poprawiających szybkość reakcji) mogą poprawiać funkcjonowania poznawcze.
Korzystanie z wsparcia społecznego
Wsparcie społeczne jest kluczowe dla osób doświadczających przewlekłej choroby somatycznej. Może ono przyjmować różne formy, od praktycznej pomocy po emocjonalne wsparcie. Oto rodzaje wsparcia społecznego oraz konkretne sposoby korzystania z niego przez osoby z przewlekłymi chorobami somatycznymi.
Opis: Oferowanie zrozumienia, empatii, troski i poczucia, że ktoś jest dostępny w trudnych momentach.
Sposoby korzystania:
- Rozmowy z bliskimi: Regularne rozmowy z rodziną, przyjaciółmi lub bliskimi osobami mogą pomóc w wyrażeniu trudnych emocji i uzyskaniu wsparcia psychicznego.
- Terapia indywidualna: Konsultacje z psychologiem lub terapeutą mogą pomóc w radzeniu sobie z negatywnymi emocjami czy stresem związanym z chorobą.
- Grupy wsparcia: Udział w spotkaniach grup wsparcia dla osób z podobnymi doświadczeniami zdrowotnymi może zapewnić poczucie zrozumienia i przynależności.
Opis: Pomoc w zdobyciu wiedzy na temat choroby, leczenia, dostępnych zasobów i sposobów radzenia sobie z problemami.
Sposoby korzystania:
- Konsultacje z lekarzami i specjalistami: Regularne spotkania z lekarzami, fizjoterapeutami czy dietetykami mogą pomóc w zdobyciu aktualnej wiedzy o leczeniu i sposobach radzenia sobie z objawami.
- Poszukiwanie informacji online: Korzystanie z wiarygodnych źródeł informacji, takich jak strony internetowe organizacji zdrowotnych, blogi specjalistów czy platformy edukacyjne.
- Grupy online: Dołączenie do grup dyskusyjnych, forów czy mediów społecznościowych, gdzie można wymieniać się wiedzą i doświadczeniami z innymi pacjentami.
Opis: Pomoc fizyczna w codziennych czynnościach, takich jak zakupy, sprzątanie, transport czy gotowanie.
Sposoby korzystania:
- Pomoc rodziny i przyjaciół: Bliscy mogą pomagać w organizacji dnia, zapewnieniu transportu do lekarza, przygotowywaniu posiłków czy załatwianiu spraw codziennych.
- Zewnętrzne usługi opiekuńcze: Korzystanie z pomocy asystentów, opiekunów zdrowotnych lub wolontariuszy, którzy mogą wspierać pacjentów w codziennych obowiązkach.
- Technologie wspierające: Używanie technologii ułatwiających codzienne życie, jak np. aplikacje do zarządzania czasem i przypominania o lekach, czy inteligentne urządzenia do monitorowania zdrowia.
Opis: Pomoc finansowa lub materialna, np. pokrywanie kosztów leczenia, dostarczanie leków, wsparcie w dostępie do środków medycznych.
Sposoby korzystania:
- Zasiłki i świadczenia socjalne: Korzystanie z pomocy państwowych programów wsparcia finansowego, takich jak zasiłki rehabilitacyjne, renty czy programy refundacji leków.
- Wsparcie od organizacji charytatywnych: Wiele organizacji oferuje pomoc materialną lub finansową osobom chorym, np. w formie funduszy na leczenie.
- Pomoc rodzinna: Bliscy mogą pomagać w pokrywaniu kosztów leczenia, leków czy rehabilitacji.
Opis: Korzystanie z zasobów instytucji, fundacji, stowarzyszeń, które oferują różnorodne formy wsparcia dla chorych przewlekle.
Sposoby korzystania:
- Programy rehabilitacyjne: Udział w specjalnych programach rehabilitacyjnych prowadzonych przez szpitale lub organizacje zdrowotne.
- Fundacje i stowarzyszenia: Dołączenie do fundacji zajmujących się wspieraniem osób z określonymi chorobami, które oferują szkolenia, terapie lub wsparcie emocjonalne.
- Wolontariat opiekuńczy: Skorzystanie z programów, gdzie wolontariusze odwiedzają pacjentów, pomagają im w codziennych czynnościach i zapewniają towarzystwo.
Opis: Pomoc w poszukiwaniu sensu życia, duchowej równowagi i wewnętrznego spokoju, co może być szczególnie ważne w obliczu przewlekłej choroby.
Sposoby korzystania:
- Rozmowy z duchownymi: Kontakt z kapelanami, duchownymi, księżmi czy innymi przewodnikami duchowymi może pomóc w zrozumieniu emocjonalnych i duchowych aspektów choroby.
- Grupy duchowe: Udział w grupach modlitewnych, medytacyjnych lub duchowych, które oferują wsparcie w trudnych chwilach.
- Zwiększenie poczucia przynależności: Osoby chore często mogą czuć się izolowane. Wsparcie społeczne daje poczucie, że nie są same w swoim doświadczeniu.
- Zmniejszenie stresu i lęku: Wiedza, że są osoby, na które można liczyć, zmniejsza poczucie stresu związanego z chorobą.
- Lepsza jakość życia: Wsparcie w codziennych czynnościach oraz dostęp do wiedzy i zasobów przyczyniają się do lepszego funkcjonowania i komfortu życia.
- Zwiększona motywacja: Osoby, które otrzymują wsparcie emocjonalne i praktyczne, mogą być bardziej zmotywowane do dbania o siebie i angażowania się w leczenie.
Skorzystanie z różnych form wsparcia społecznego pomaga osobom chorym somatycznie lepiej radzić sobie z codziennymi wyzwaniami, poprawiając ich dobrostan psychiczny i fizyczny. Należy jednak pamiętać, że ma sprzyjać procesowi leczenia a nie odwracać od niego uwagę, czy też zastępować je. Oznacza to poszukiwanie takiej form wsparcia, która będzie pomagała subiektywnie i obiektywnie w dbanie o własne zdrowie.
Radzenie sobie z negatywnymi myślami – w kierunku myśli pozytywnych
Jedną z głównych przyczyn pojawienia się negatywnych myśli są zniekształcenia poznawcze. Zniekształcenia poznawcze to nieprawidłowe wzorce myślenia, które prowadzą do negatywnych emocji i zachowań. Wśród osób doświadczających zaburzeń zdrowia ( w tym chorób przewlekłych) zniekształcenia te mogą być nasilone z powodu przewlekłego stresu, bólu lub lęku związanego z chorobą.
Opis: Osoba wyobraża sobie najgorszy możliwy scenariusz w każdej sytuacji, przewidując, że sytuacja zdrowotna się pogorszy, nawet jeśli nie ma na to dowodów.
Sposoby radzenia sobie:
- Technika przesuwania perspektywy: Zadaj sobie pytanie: „Co najgorszego naprawdę może się wydarzyć? Jakie są inne możliwe scenariusze?”. Pomaga to spojrzeć na sytuację bardziej realistycznie.
- Stopniowe oswajanie lęku: Zamiast unikać myślenia o lękach, poświęć kilka minut dziennie na świadome „oswajanie” lęków, aby zmniejszyć ich intensywność.
- Skrócone wyobrażenie sukcesu: Zamiast myśleć o najgorszym, wyobraź sobie, jak pokonujesz trudności i radzisz sobie z wyzwaniami zdrowotnymi.
Opis: Postrzeganie sytuacji w skrajnych kategoriach. Np. „Jeśli nie będę całkowicie zdrowy, moje życie nie ma sensu.”
Sposoby radzenia sobie:
- Uświadomienie sobie szarości: Staraj się zauważać odcienie szarości między skrajnościami. Zadaj sobie pytanie: „Czy naprawdę istnieje tylko jeden możliwy wynik? Jakie są inne opcje pomiędzy?”
- Wprowadzenie skalowania: Oceń problem w skali od 1 do 10, co może pomóc w dostrzeżeniu stopniowalności sytuacji i złagodzeniu emocji.
- Poszukiwanie dowodów: Sprawdzaj, czy istnieją dowody, które potwierdzają twoje przekonania o „wszystko albo nic”, i poszukuj bardziej zrównoważonych informacji.
Opis: Obwinianie siebie za zdarzenia, które są poza twoją kontrolą. Np. „To moja wina, że zachorowałem.”
Sposoby radzenia sobie:
- Analiza odpowiedzialności: Zastanów się, jakie czynniki niezależne od ciebie miały wpływ na daną sytuację. Wypisz rzeczy, które były poza twoją kontrolą.
- Zmiana perspektywy: Zadaj sobie pytanie: „Czy powiedziałbym to komuś innemu, który jest w podobnej sytuacji?” Pozwala to spojrzeć na siebie z większą empatią i obiektywizmem.
- Poszukiwanie wsparcia: Rozmawiaj z innymi, aby uzyskać bardziej zrównoważoną opinię na temat sytuacji. Często inni mogą pomóc w zobaczeniu, że nie jesteś odpowiedzialny za wszystko, co się dzieje.
Opis: Osoba zakłada, że wie, co się stanie, i przewiduje negatywne wydarzenia, bez dowodów. Np. „Na pewno nigdy nie wyzdrowieję.”
Sposoby radzenia sobie:
- Dowody na potwierdzenie: Zadaj sobie pytanie: „Jakie mam dowody na to, że tak się stanie?”. Skup się na faktach, a nie na domysłach.
- Planowanie alternatywne: Zamiast koncentrować się na tym, co negatywnego może się wydarzyć, stwórz plan działania, który obejmuje różne możliwości, w tym pozytywne scenariusze.
- Technika dzielenia na kroki: Skup się na krótkoterminowych celach, zamiast przepowiadać odległą przyszłość. Dzięki temu można skupić się na mniejszych, bardziej kontrolowanych działaniach.
Opis: Osoba umniejsza swoje osiągnięcia, sukcesy lub pozytywne doświadczenia, skupiając się jedynie na negatywnych aspektach. Np. „To nic wielkiego, że przetrwałem ten dzień, i tak nic się nie poprawi.”
Sposoby radzenia sobie:
- Lista osiągnięć: Codziennie zapisuj małe sukcesy lub pozytywne wydarzenia, nawet jeśli wydają się one nieistotne. Praktyka ta pomaga w dostrzeżeniu, że pozytywne aspekty istnieją.
- Celebracja małych zwycięstw: Świadome celebrowanie nawet drobnych osiągnięć, takich jak lepszy dzień zdrowia czy pokonanie codziennych trudności.
- Zmiana perspektywy: Zadaj sobie pytanie: „Jak oceniłby to ktoś z zewnątrz?” Często inni widzą nasze sukcesy wyraźniej niż my sami.
Opis: Skupianie się wyłącznie na negatywnych aspektach sytuacji, ignorując wszystko, co pozytywne.
Sposoby radzenia sobie:
- Balansowanie myśli: Staraj się celowo znajdować pozytywne elementy w każdej sytuacji. Np. po ciężkim dniu spróbuj znaleźć choć jedną rzecz, która poszła dobrze.
- Praktyka wdzięczności: Każdego dnia zapisz trzy rzeczy, za które jesteś wdzięczny. Technika ta pomaga w przełamaniu nawyku skupiania się tylko na negatywach.
- Sprawdzanie rzeczywistości: Zadaj sobie pytanie: „Czy to prawda, że wszystko było złe? Czy jest choć jeden aspekt, który był pozytywny?” Pomoże to w dostrzeżeniu bardziej pełnej perspektywy.
Opis: Zakładanie, że wiesz, co myślą inni ludzie, zazwyczaj w negatywny sposób. Np. „Na pewno myślą, że jestem słaby, bo jestem chory.”
Sposoby radzenia sobie:
- Sprawdzanie faktów: Zamiast zakładać, co myślą inni, spróbuj zapytać lub zrozumieć ich perspektywę, zanim wyciągniesz wnioski.
- Przekształcanie założeń: Zadaj sobie pytanie: „Skąd wiem, co ktoś inny myśli? Czy to nie tylko moje domysły?”
- Poszukiwanie innych interpretacji: Zastanów się, jakie inne, bardziej pozytywne interpretacje zachowań innych osób mogą istnieć.
Opis: Nadawanie sobie lub innym negatywnych etykiet na podstawie pojedynczych wydarzeń. Np. „Jestem nieudacznikiem, bo nie mogę normalnie funkcjonować przez chorobę.”
Sposoby radzenia sobie:
- Zamiana etykiet na opisy zachowań: Zamiast mówić „jestem nieudacznikiem”, powiedz „mam trudności z tym zadaniem, ale mogę próbować poprawić swoje podejście”. Skup się na działaniach, a nie na całościowych ocenach siebie.
- Rozkładanie ogólnych etykiet: Zadaj sobie pytanie: „Czy naprawdę jestem taki we wszystkich aspektach życia? W czym radzę sobie lepiej?” To pomaga złagodzić samokrytycyzm.
- Terapia akceptacji i zaangażowania (ACT): Skupienie się na akceptacji siebie i swoich ograniczeń, zamiast ciągłego krytykowania. Skierowanie uwagi na działania zgodne z wartościami.
- Terapia poznawczo-behawioralna (CBT): Jest to najbardziej skuteczna terapia w radzeniu sobie z zniekształceniami poznawczymi. Pomaga zidentyfikować negatywne myśli, ocenić ich racjonalność i zastąpić je bardziej zrównoważonymi przekonaniami.
- Zapis myśli i emocji: Prowadzenie dziennika myśli może pomóc w identyfikacji wzorców zniekształconego myślenia. Regularna analiza własnych myśli pomaga zobaczyć, jak często pojawiają się te zniekształcenia, i pracować nad ich korektą.
- Poszukiwanie dowodów: Gdy pojawiają się negatywne myśli, zapytaj: „Jakie mam dowody na potwierdzenie tego, co myślę? Jakie mam dowody przeciwko temu?”
- Zastanowienie się nad alternatywnymi interpretacjami: Szukaj innych wyjaśnień sytuacji. Np. zamiast myśleć, że ktoś cię ignoruje, spróbuj rozważyć, że może być zajęty lub ma inne problemy.
Część wymienionych sposobów można realizować we własnym zakresie, także wspierając się materiałami dostępnymi w Internecie. Zawsze jednak należy je zweryfikować z pracownikiem służby zdrowia (czy działania podejmowane samodzielnie nie wpłyną niekorzystnie na proces leczenia), a także specjalistą psychologii klinicznej lub certyfikowanym terapeutą. Część podanych technik wymaga jednak zaplanowania dłuższej pomocy psychologicznej, czyli udziału w kursach lub udziału w terapii psychologicznej.
Higiena psychosomatyczna – dbając o psychikę dbasz o swój stan zdrowia
Przewlekły stres wywołuje wzrost poziomu kortyzolu i adrenaliny, co może nasilać objawy choroby somatycznej (np. zaostrzenie objawów chorób serca, układu pokarmowego czy cukrzycy).
Sposoby radzenia sobie:
- Medytacja uważności (mindfulness): Regularna praktyka medytacji obniża poziom stresu i kortyzolu, co przekłada się na poprawę zdrowia fizycznego.
- Relaksacja progresywna: Rozluźnianie mięśni w celu obniżenia napięcia w ciele może zmniejszyć negatywne efekty stresu.
Depresja obniża motywację do przestrzegania zaleceń terapeutycznych, co może prowadzić do pogorszenia stanu somatycznego. Może też wpływać na osłabienie układu odpornościowego.
Sposoby radzenia sobie:
- Terapia poznawczo-behawioralna (CBT): CBT pomaga w zmianie negatywnych schematów myślenia, które mogą utrwalać depresję i wpływać na stan fizyczny.
- Aktywność fizyczna: Nawet umiarkowane ćwiczenia (np. spacery) wspierają produkcję endorfin, co może poprawić nastrój i tym samym stan fizyczny.
Lęk wywołuje nadmierną aktywację układu nerwowego, co może prowadzić do zaostrzenia objawów somatycznych, takich jak bóle głowy, problemy żołądkowe czy podwyższone ciśnienie krwi.
Sposoby radzenia sobie:
- Trening oddechowy (głębokie oddychanie): Techniki oddechowe pomagają w regulacji reakcji układu nerwowego, zmniejszając objawy lęku i ich somatyczne konsekwencje.
- Techniki wizualizacji: Wyobrażenie sobie spokojnych i relaksujących miejsc może pomóc w obniżeniu poziomu lęku.
Przewlekła choroba często prowadzi do poczucia braku kontroli nad życiem, co może nasilać stres i obniżać stan zdrowia somatycznego.
Sposoby radzenia sobie:
- Reframing (przekształcanie perspektywy): Zmiana sposobu myślenia o chorobie — zamiast widzieć ją jako coś, co całkowicie kontroluje życie, można pracować nad zaakceptowaniem wyzwań i koncentrowaniem się na tym, co pacjent może kontrolować.
- Małe cele: Ustalanie osiągalnych celów zdrowotnych, takich jak regularne ćwiczenia czy zdrowa dieta, daje pacjentowi poczucie kontroli i wspiera stan somatyczny.
Uczucie złości i frustracji wobec choroby może nasilać objawy somatyczne, takie jak wzrost ciśnienia krwi, bóle mięśni, a także pogarszać odporność organizmu.
Sposoby radzenia sobie:
- Techniki radzenia sobie ze złością (np. wyrażanie emocji w sposób konstruktywny): Regularna praca z emocjami, poprzez np. terapię, może obniżyć poziom frustracji, co wpłynie pozytywnie na zdrowie fizyczne.
- Pisanie dziennika emocji: Wyrażanie emocji w pisemnej formie może pomóc w zrozumieniu i zarządzaniu trudnymi uczuciami, redukując ich negatywny wpływ na ciało.
Długotrwałe choroby mogą prowadzić do spadku samooceny, co negatywnie wpływa na przestrzeganie zaleceń lekarskich i podejmowanie zdrowych działań.
Sposoby radzenia sobie:
- Terapia wspierająca: Regularne spotkania z psychologiem lub terapeutą mogą pomóc pacjentowi w odbudowie poczucia własnej wartości, co poprawi zarówno stan psychiczny, jak i fizyczny.
- Pozytywne afirmacje: Codzienne powtarzanie afirmacji może pomóc w zmianie negatywnego obrazu siebie na bardziej pozytywny, co może wpłynąć na motywację do leczenia.
Izolacja społeczna, która często towarzyszy przewlekłym chorobom, może prowadzić do poczucia osamotnienia i nasilenia negatywnych stanów emocjonalnych, które przekładają się na gorsze funkcjonowanie somatyczne.
Sposoby radzenia sobie:
- Wsparcie społeczne: Udział w grupach wsparcia (online lub stacjonarnych) pozwala pacjentom dzielić się swoimi doświadczeniami, co może wpłynąć na poprawę zdrowia fizycznego i psychicznego.
- Aktywne budowanie relacji: Zachęcanie pacjentów do utrzymywania kontaktu z rodziną i przyjaciółmi, nawet w trudnych chwilach, może zmniejszyć uczucie osamotnienia.
Problemy ze snem mogą nasilać objawy somatyczne, takie jak ból, zmęczenie, osłabienie odporności, co z kolei pogarsza zdrowie psychiczne.
Sposoby radzenia sobie:
- Higiena snu: Stworzenie stałej rutyny snu, unikanie kofeiny i ekranów przed snem oraz relaksacyjne techniki przed zaśnięciem mogą poprawić jakość snu i w konsekwencji poprawić stan zdrowia fizycznego.
- Trening relaksacyjny: Techniki relaksacyjne, takie jak medytacja przed snem, mogą pomóc w zasypianiu i regeneracji organizmu.
Stan psychiczny, taki jak stres, depresja, lęk, niska samoocena czy izolacja, mają bezpośredni wpływ na zdrowie somatyczne osób przewlekle chorych. Sposoby poprawy stanu psychicznego, takie jak terapia poznawczo-behawioralna, techniki relaksacyjne, aktywność fizyczna, wsparcie społeczne i dbanie o higienę snu, mogą poprawić zarówno zdrowie psychiczne, jak i fizyczne, przyczyniając się do lepszej jakości życia i skuteczniejszego radzenia sobie z chorobą.
Część wymienionych sposobów można realizować we własnym zakresie, także wspierając się materiałami dostępnymi w Internecie. Zawsze jednak należy je zweryfikować z pracownikiem służby zdrowia (czy działania podejmowane samodzielnie nie wpłyną niekorzystnie na proces leczenia), a także specjalistą psychologii klinicznej lub certyfikowanym terapeutą. Część podanych technik wymaga jednak zaplanowania dłuższej pomocy psychologicznej, czyli udziału w kursach lub udziału w terapii psychologicznej.
Życie intymne osób chorych na niewydolność nerek
Problemy:
- Zmęczenie i osłabienie: Nawet w początkowych etapach choroby, zmniejszenie funkcji nerek może prowadzić do przewlekłego zmęczenia i osłabienia, co negatywnie wpływa na libido i aktywność seksualną.
- Zaburzenia hormonalne: PChN może prowadzić do zmian w poziomach hormonów, w tym testosteronu u mężczyzn i estrogenu u kobiet, co może powodować spadek popędu seksualnego.
- Problemy psychologiczne: Lęk, depresja, niska samoocena związana z chorobą mogą wpływać na satysfakcję seksualną.
- Zaburzenia erekcji u mężczyzn: Problemy z erekcją mogą występować już we wczesnych stadiach choroby nerek, jako skutek upośledzonego krążenia, zaburzeń hormonalnych i zmniejszonego przepływu krwi do narządów płciowych.
Rozwiązania:
- Regularne monitorowanie i leczenie zaburzeń hormonalnych: Wczesne leczenie zaburzeń hormonalnych za pomocą terapii hormonalnej (np. testosteronowej) może poprawić libido i funkcje seksualne.
- Wsparcie psychologiczne: Terapia psychologiczna, poradnictwo seksualne lub wsparcie od partnera mogą pomóc w radzeniu sobie z emocjonalnymi i psychologicznymi skutkami choroby.
- Zmiany stylu życia: Regularna aktywność fizyczna, zdrowa dieta oraz odpowiednie zarządzanie stresem mogą poprawić samopoczucie i zwiększyć energię do aktywności seksualnej.
Leki wspomagające erekcję: Mężczyźni z zaburzeniami erekcji mogą korzystać z leków pod nadzorem lekarza.
Problemy:
- Zmęczenie i osłabienie: Pacjenci dializowani często cierpią na chroniczne zmęczenie, co może znacznie obniżyć poziom energii i zainteresowanie seksem.
- Zaburzenia erekcji i obniżone libido: Zaburzenia hormonalne i obniżony przepływ krwi, związane z niewydolnością nerek i dializami, mogą prowadzić do zaburzeń erekcji u mężczyzn oraz obniżenia libido u obu płci.
- Obawy związane z ciałem: Zabiegi dializacyjne mogą pozostawić blizny, wprowadzać zmiany w wyglądzie ciała (np. obecność cewników lub przetok), co może powodować dyskomfort i obniżoną samoocenę.
- Problemy psychiczne i emocjonalne: Dializy mogą prowadzić do depresji, lęku i stresu, co wpływa negatywnie na życie seksualne.
- Zaburzenia płodności: Dializy mogą upośledzać płodność u obu płci.
Rozwiązania:
- Poprawa harmonogramu dializ: Dostosowanie harmonogramu dializ, aby pacjent czuł się bardziej wypoczęty, może poprawić jakość życia, w tym aktywność seksualną.
- Farmakoterapia: Leki wspomagające erekcję, oraz hormonalne leczenie dla kobiet mogą poprawić życie seksualne pacjentów dializowanych.
- Wsparcie psychologiczne: Konsultacje psychologiczne, grupy wsparcia dla osób dializowanych oraz poradnictwo seksualne mogą pomóc w radzeniu sobie z problemami emocjonalnymi i psychologicznymi.
- Akceptacja wyglądu ciała: Terapia akceptacji ciała oraz edukacja pacjentów i partnerów w zakresie dializ i ich wpływu na ciało mogą pomóc w przywróceniu pewności siebie.
Rozmowy z nefrologiem: Lekarz nefrolog może dostosować leczenie, np. suplementację hormonów, by pomóc w zwiększeniu libido i poprawieniu funkcji seksualnych.
Problemy:
- Zmiany hormonalne po przeszczepie: Po przeszczepie nerek, pacjenci mogą doświadczać zmian hormonalnych, w tym wahania libido, zaburzeń miesiączkowania u kobiet oraz problemów z erekcją u mężczyzn.
- Lęk przed odrzutem przeszczepu: Obawy o zdrowie przeszczepionej nerki oraz skutki uboczne leków immunosupresyjnych mogą powodować stres i zniechęcenie do aktywności seksualnej.
- Skutki uboczne leków: Leki immunosupresyjne, które pacjenci muszą przyjmować, mogą powodować zaburzenia hormonalne, zmiany nastroju i problemy z płodnością.
- Problemy psychologiczne: Lęk, depresja oraz zmniejszona samoocena po przeszczepie mogą również wpływać na życie seksualne.
Rozwiązania:
- Optymalizacja terapii hormonalnej: Po przeszczepie, pacjenci mogą potrzebować dostosowania poziomu hormonów, aby zminimalizować negatywny wpływ na życie seksualne (np. terapii hormonalnej dla mężczyzn lub kobiet).
- Wsparcie emocjonalne i psychologiczne: Konsultacje z psychologiem lub terapeutą mogą pomóc pacjentom uporać się z lękiem i stresem związanym z odrzutem przeszczepu i innymi obawami zdrowotnymi.
- Edukacja i poradnictwo seksualne: Rozmowy z nefrologiem lub specjalistą mogą pomóc zrozumieć, jak leki immunosupresyjne wpływają na funkcje seksualne, oraz jak najlepiej zarządzać tymi problemami.
- Zmniejszenie dawki leków immunosupresyjnych: W niektórych przypadkach nefrolog może dostosować dawki leków, aby zminimalizować skutki uboczne bez ryzyka dla przeszczepu.
Fizjoterapia i ćwiczenia: Poprawa kondycji fizycznej po przeszczepie może zwiększyć poziom energii, poprawić nastrój i przywrócić aktywność seksualną.
Pacjent z przewlekłą niewydolnością nerek może nadal cieszyć się satysfakcjonującym życiem seksualnym, jednak wymaga to uwzględnienia pewnych ograniczeń i dostosowania aktywności do indywidualnych możliwości. Ważne jest, aby pacjent i jego partner byli świadomi potencjalnych problemów. Komunikacja, wsparcie partnera oraz regularne konsultacje z lekarzem to kluczowe elementy, które mogą przyczynić się do poprawy jakości życia seksualnego pacjenta. Równie ważnymi mogą okazać się: leczenie zaburzeń hormonalnych, wsparcie psychologiczne, poprawa kondycji fizycznej oraz indywidualne podejście do pacjenta w konsultacji z nefrologiem.